Memory

Vandaag is mijn vader 85 jaar geworden. Een respectabele leeftijd en goed van geest. Triest om te zien dat zijn lichaam hem in de steek gaat laten.
Gelukkig was het vanmorgen een prettige en gezellige verjaardagsfeestje. Met zijn allen naar Rotterdam voor koffie/gebak/soep/broodjes en zo meer.

Snotte bellen
Afgelopen week wilde ik een kaart naar hem sturen, een zelf gemaakte uiteraard. Maar wat doe je als je weet dat er een nare tijd aankomt. Dan ga je terug in je herinneringen, en wat telkens weer in mijn gedachten terug kwam was; Als kind deden wij de afwas altijd met liedjes en hij hanteerde de koffiebonen bus als begeleiding. Met mijn eigen kinderen deden wij hetzelfde en nu met mijn kleinkinderen begint deze traditie ondanks een vaatwasser weer opnieuw.
Een van de meest gezongen liedjes was Notte Belle bij ons werd het Snotte bellen. Dus op zoek naar de orignele tekst van Toon Hermans deze geprint op handgeverfde stof en door gestikt met tulpen (de bollen gaan er in dit jaargetijde weer de grond in).
Hij begreep het verhaal toen de kaart via de post kwam en waardeerde de gedachte.