Zaterdag en nog een keer leiden

Het was weer een zaterdag met een gouden randje, Menno onze kleinzoon heeft zijn A zwemdiploma gehaald. Zelf heb ik drie jaar heen en weer gesjouwd naar het zwembad en zijn moeder nog een jaar. Maar de blijdschap van dat jochie maakt dat sjouwen met natte zwemspullen meer dan goed.
De dag voor de jongetjes kon al niet meer stuk, want ze hadden bij het wakker worden gehoord dat hun zusje was geboren. Oom riep Jasper is het kleedje al klaar? keihard door de telefoon om ons hun blijde nieuws te vertellen. Op verzoek van de beide heren moest er natuurlijk een quiltje worden gemaakt. Volgende week als zij weer naar hun vader gaan kunnen ze hun cadeau aan het zusje geven.

Dit weefwerk is gemaakt en ontworpen door een weefster met een beperkt gezichtsvermogen. Hoe kom je erop. Maar dat vraag ik me bij meer dingen af.
In Leiden ben ik natuurlijk ook nog naar het Museum voor Oudheden geweest, goed dat Hannie het daarover had. Ik heb zoveel gezien dat je sommige dingen vergeet. QSII had daar hun expositie, ook daar waren weer geweldige stukken bij.
Vanuit de auto zie ik regelmatig dit gebouw langs de rijksweg, maar warhoofd die ik soms ben dan ben ik meestal te laat om daar een foto van te nemen. Maar als je in de trein zit heb je je handen vrij en dan ineens is het toch gelukt. Waarom ik altijd naar dit gebouw kijk geen idee het trekt me op de een of andere manier.

Gisteren was ik naar het Textielfestival in Leiden, in de Pieterskerk allerlei technieken die gebaseerd waren op het thema Sporen. Geweldig mooie dingen gezien. Ook aparte maar alles in het teken van sporen.
Zo was er kantklossen, en daar heb ik dingen gezien! geweldig ook daar is natuurlijk de vrije vorm gekomen, Ik zag een schitterend geweven object van draad en metaal, je moet het maar kunnen, eerst het ontwerpen en dan het maken.


En dan was er nog een glas sculptuur, hierbij werden weefstukken vermengd met glazen repen die ook weer geweven waren. Schitterend.

Verder waren er textiele stukken voornamelijk in Art vorm uitgewerkt en ik ben daar bekende namen tegen gekomen, eigenlijk alle maal stuk voor stuk bijzonder.

En toen na een paar uur slenteren, even tijd voor een bakkie munt thee, ik was daar hard aan toe, het lopen over de vloer van de Kerk vereist toch enige stabiliteit in de peutjes.

Toen naar Sieboldhuis waar een Ikat en Shibori tentoonstelling was, prachtig en ingewikkeld dat Ikatweven.

En toen was er koffie op de beestenmarkt, lekker in het zonnetje uit de wind was het best te doen. En omdat ik natuurlijk geen idee heb waar alle TT's waren dus maar weer het plattegrondje erbij opgeslagen. Kon ik toch de Nieuwe Energie niet vinden, gelukkig wist een voorbijganger wel waar het was. Dus op pad, nee die meneer heeft het niet geweten want ik heb me het otje lopen zoeken, en kwam onderweg nog een aantal andere zoekers tegen. Gezamenlijk hebben we het gevonden.

Er hingen in de gang en de "kantine"toch bij elkaar zo'n 50 a 60 quilts. En voor mijn vermoeide peutjes was er thee.

Al met al een leuke dag, veel mensen ontmoet en ook nog een paar oude bekenden.

Nieuwe lente. Nieuwe tas.

Het was er weer tijd voor, mijn oude tas van batik stoffen viel van ellende uit elkaar. Natuurlijk wordt een tas bij mij als vervoermiddel gebruikt voor van alles. Een kleine tas werkt niet bij mij. Soms zet ik zo'n ding op zijn kop en dan wil je niet weten wat er uit komt. Alles wat zit tussen A-Z.
Afgelopen weekend kreeg ik een boek met gordijnstalen, bladerend door dat zware ding kwam ik deze kleuren tegen, dus het oude patroon te voorschijn gehaald en de lapjes uit het boek gesneden, geplakt op vlies en vast gestikt met een cordonsteek. Ervaring met de oude tas leerde dat ik toch wat meer binnenvakken nodig had dus twee enorme vakken gemaakt. Morgen ga ik naar Leiden, en dan komt deze goed van pas. Behalve mijn bammetjes kunnen er heel veel aangeschafte crea dingen weer mee naar huis genomen worden.

Voorjaar

Eindelijk zegt de kalender het nu ook, het is voorjaar het is lente. Net als miljoenen anderen verlangde ik natuurlijk ook naar de lente. De kou is uit de grond en de lucht.
Vanmorgen bij een kop koffie even lekker zitten genieten van mijn mandje op tafel waar ik de bolletjes van krokusjes en tulpen in heb staan. Bij dat voorjaarsgevoel kwam ook een golf van tevredenheid over me heen, gisteren heb ik samen met Marijke bij de AH staan inzamelen voor de V.L.A. Geweldig zoals er mensen reageren, het raakt me toch iedere keer weer als ik dan de redenen van mensen hoor die etenswaren komen doneren voor ons voedselloket. Ondanks dat er veel verdriet is op de wereld, kunnen die soms kleine donaties veel verschil maken.

Deurtje

Ik vertel graag een verhaaltje aan Menno en Jasper, verhaaltjes die ik ter plekke verzin zijn volgens hun de mooiste. Hoe geheimzinniger en spannender hoe leuker ze die verzinsels vinden.

Altijd gaan die verhalen over twee meisjes, de een blond en de ander donker van haarkleur. Die meisjes beleven dan hele spannende dingen, eigenlijk die dingen die de jongetjes zelf meemaken maar dan met een smeuig sausje overgoten. Steevast gebeurd er iets geheimzinnigs in het bos. En meestal is er wel een of andere ondeugende kabouter die zich verschuilt in dat diepe donkere bos, die woont in een dikke hele dikke eikenboom. Die kabouter heeft een deurtje, zo'n klein geheimzinnig deurtje. Heel soms kunnen we even naar binnen kijken.
En dit is dan ons kabouterdeurtje diep in het verre donkere bos van Almere.

De aanleiding om dit deurtje te maken was natuurlijk weer een thema van de Fibermailgroep.

Af en toe een uurtje in Japan

Sinds ik aan het quilten ben geslagen hebben de technieken en ontwerpen uit Japan altijd een bijzondere plek in mijn boekenkast en ben dus al diverse jaren lappen aan het sparen in een grote doos, om een en ander een keertje te kunnen maken. Nu ben ik een tassenfreak en het liefst de zelfgemaakte natuurlijk. Al een jaar of twee was ik op zoek naar het 60 tassenboek. Natuurlijk kopen kan ook, maar mijn boekenkast begint een beetje uit te puilen, dus dacht ik bij mijzelf waarom niet via het Quiltersgilde de boeken lenen. Telkens geen tijd, dus nu maar eens actie ondernomen en kreeg dus drie boeken te leen.

Dit is dus het 60 tassenboek, geweldige tassen groot en klein, eenvoudig en bewerkelijk. Om te smullen. De linker vind ik erg leuk dus die staat nu op mijn te doen lijstje.

Ook had ik dit boek geleend, de titel blauwe quilts maakte me erg nieuwsgierig, ook dit is weer zo'n geweldig boek met prachtige patronen in de verschillende kleuren blauw. Deze zou ik dus ook wel willen maken.

Dit is voornamelijk een kijk boek, maar oh oh oh, wat kan deze mevrouw prachtige quilts maken, bovendien staan er ook nog leuke en aparte sculpturen in.

Ik mag nog een weekje gaan zitten kwijlen, als ik een uurtje niets (!) te doen heb dan zit ik stil aan de tafel met een pot jasmijnthee (in stijl) en ben dan even stil.
Wat zal ik die kleine gestolen uurtjes missen.

movie stars bee

Het is al weer een paar weken geleden dat ik op de bee van onze movie stars was. Slecht weer (glad en koud) was daar de oorzaak van. Behalve dat ik het vervelend vind om met de auto over de gladde wegen te rijden bleken ook de stadsbussen niet te rijden.

Vanmorgen was het weer een ouderwetse klepochtend, de een had nog meer te vertellen dan de ander. En natuurlijk is het de bedoeling dat iedereen hard aan het eigen werk gaat. Nou dat viel een beetje tegen, dat harde werken bedoel ik dan. Maria had een huzarenstukje uitgehaald door voor Christien een quilt door te quilten, en dat is geweldig mooi geworden. Hilly heeft het voorjaar alsvast naar binnen gehaald, door een quilt over een sneeuwklokje te maken.

detail van de sneeuwklokjes.
Esther is druk bezig met een van haar honderden katjes die ze aan het maken is tot een geheel en de rest zat zo'n beetje te kleppen over van alles en nog wat.

Behalve Annie, die heeft weer een megaproduktie laten zien, behalve dat ze onze groepsquilt helemaal tot een geheel heeft gemaakt, heeft ze ook dit alfabeth in mola techniek gemaakt. En dan dit nog, dit is heel bijzonder. Deze mutsen zijn gemaakt door Lies. Lies is in de negentig en woont in Florida. Lies is de oudste zuster van onze Christien en ze bedenkt nog steeds cadeautjes voor ons. Zo kwamen er via de mail tasjes en sjaals en leuke gehaakte speldenkussens en nu werden we verrast met een muts. Ik weet niet of Lies dit zal lezen maar wij waren weer blij verrast. Misschien moeten we onze naam maar veranderen in De Mutsenclub of zoiets???

blokken

Ondertussen is het al bekend dat ik via de Fibermail groep bezig ben met niet alleen kaarten maken, vaak op een thema maar ook met een fibermailsampler. Elke week zorgt Trees voor twee nieuwe uitdagingen. Zelf ben ik mijn batikbakken aan het leegmaken voor deze sampler.

Dit blok is een bargellotechniek, nu heb ik in het verleden al eens een bargello gemaakt, maar die ging naar verhouding is gemakkelijker door de rollen die je maakt. Nu was het priegelen op 6 inch en dat viel niet echt mee.

De ster is op paperpiecingtechniek gemaakt. Leuk werkje. Was klaar voor ik het wist.

kaart krijgen en kaart sturen

Vandaag kreeg ik de landschapskaart van Rian. Landschappen waren het thema deze keer en via de site van fibermail had ik deze al gezien. Ik vond die mistige bomen geweldig. En laat die kaart nu mijn kant opkomen

Zelf heb ik een verjaardagskaart voor Dees gemaakt, als het goed is ligt die morgen in de bus.

Een beetje goochelen met google om de teksten te vertalen, beetje printen, beetje stikken, beetje stempelen, beetje organza. Voor jou Dees.

Leuk

Wat is het toch leuk als je het Gildenieuws opent en lekker zit te lezen. Menno van 7 zit half tegen me aan op de bank en kijkt mee en vraagt; Oom sta jij er ook in? Nee joh, er zijn zoveel mevrouwen die kleedjes maken en die maken net zoveel kans als ik dat er een foto in het blad komt. O jammer. Ik sla ondertussen de volgende bladzijde om en dan brult hij in mijn oor Heeeee Ooooom je staat er wel in. Slimpie had het eerder gezien dan ik. Hij trots en ik ook.B.O.O.T. had ik gemaakt voor de tentoonstelling van Amnesty International die afgelopen december in de Bieb van Den Haag werd gehouden.

Kinderen die uit de oorlogsgebieden gehaald moeten worden zodat zij niet als kindsoldaat kunnen worden misbruikt.