woensdagavonden

Woensdagavond is er bij mij quiltavond, samen met Angelika, Desiree, Sasha en Marijke zijn we allerlei technieken en patronen aan het uitproberen. Kletsen natuurlijk, heel veel kletsen en veel lachen en af en toe doen we nog eens wat. Het leuke van de afgelopen weken was dat de meiden van Angelika en Desiree mee kwamen "quilten" beiden zijn elf en nieuwsgierig wat hun mammie's aan het doen zijn. En ze maken nog hele leuke dingen ook. Zo is Annemarijn bezig met handquilten, hartstikke goed van haar, ze krijgt de slag aardig te pakken. En Katharina doet aan paperpiecing, ook al een kunststuk want dat doet ze toch maar mooi op de naaimachine van haar mamma.
Gisteravond kwam Annemarijn mee, ze liet zien hoever ze al was met haar quiltwerk en ging driftig aan de slag, totdat de Famke onze hond vond dat ze lang genoeg stil had gezeten en met de bal wilde spelen.

Marijke die een tapijt/golf/tennisarm (nog even en dan komt er ook een groentesnijarm bij)heeft, heeft zich gestort op de babyblocks en Desiree is aan het sandwichen van haar treeskirt voor de kerstboom.
Gesprek van de avond; Annemarijn heeft besloten om vegetarisch door het leven te gaan, en dat gaf bij Desiree thuis de doorslag om dit dan met zijn allen te gaan doen.
Knap vind ik het dat een kind op die leeftijd al heeft nagedacht over hoe en/of wat. Zelf haalt ze haar schouders op zo van nou en. Dus vlogen er gisteravond vegetarische maaltijden over het quiltwerk (spreekwoordelijk). De lekkerste gerechten zijn er geopperd, nee ik ben niet vegetarisch maar als je dat zo hoort zou je het bijna ook vegetarisch gaan eten door de lekkernijen die er dan aan te pas komen.

Weekendje weg

Onverwacht een weekendje weg, geen muren witten (moet nog) maar naar een tropisch zwemparadijs. Maar we hebben niet alleen in het water gelegen, onze chauffeur bracht ons via een enorme file naar Valkenburg, daar zijn we naar de gemeentegrotten geweest en hebben het ondergrondse treintje genomen. We hadden het natuurlijk ook lopend kunnen doen, maar meer dan een uur sjouwen door het mergel zagen we met die twee jongens niet zo zitten. De rit met het treintje was leuk, de gids vertelde alles goed en maakte het nog spannender door op een gegeven moment alles in het donker te zetten zodat we een grotgevoel konden beleven. En spannend was het met de jongetjes, grappig dat iedereen dan ineens gaat fluisteren en er een zucht van opluchting dat het licht ook weer aan kan.

Daarna zijn we nog naar de aquariumgrotten gelopen, heel lang geleden was ik daar al eens dus het was nu een soort herhaling.
In mijn beleving was het vroeger groter, maar ja dat zal dus wel niet.

Op plaatjes ken ik ze wel, maar in het echie naar kakkerlakken kijken had ik toch nog nooit gedaan.

Chauffeur Jasper en zijn co-piloot Menno, daarna konden we het stuur ook aflikken want daar kwam een groot gedeelte van het ijs terecht. Nee wij niet, Famke was er ook bij.

Fibermail

En daar vielen ze op de deurmat, twee enveloppen met inhoud. De eerste kaart is gemaakt door Marijke van de Fibermail groep. Het thema was rood, maar de eigenlijke reden was dat ze liet zien hoe de kaarten ook verstuurd kunnen worden. Gewoon in een envelop alleen op de plaats waar je de postzegels plakt, knip je een stukje envelop weg en plakt dat zegeltje dan op de achterkant van de kaart. Goed idee. Zelf deed ik ze in gesloten enveloppen maar dat blijkt dus niet echt de bedoeling te zijn. Ach weer wat geleerd.
De tweede envelop was gevuld met een verzameling 5 x 5 quiltjes. Mini kunstwerkjes die door verschillende fibermailers zijn gemaakt en door Trees verzameld en doorgestuurd.

Mijn prikbord wordt op deze manier wel een art stuk.

De haren van Famke

He he, eindelijk gelukt, voor de quiltgroep De-Uitdaging was het thema detail van een dier. Nou ga daar maar eens wat op verzinnen. Er kwamen allerlei dieren in mijn hoofd voorbij maar om nou te zeggen leuk daar kies ik een detail van uit, nou nee het inspireerde me niet. Ach ik zag een zebravelletje, doe ik wat mee. Maar Wil was me voor. Oh maar wij hebben Famke doe ik een neus, nou was Hilde me alweer voor. Katten daar houd ik niet van, dus dat was ook geen optie. Ook zag ik een haan, maar ja daar heb ik weer eens niets mee. Met een kip wel maar dan alleen om op te eten.
Maar, meerdere keren per week ben ik in de weer met de oren en kuif van Famke, terwijl ik weer eens aan het klittenverwijderen bezig ben zegt Jan, gut meid waarom doe je niks met die haren van die klittebol.
En zo is mijn ontwerp ontstaan, foto van Famke gemaakt, de contouren op die foto getekend en verwerkt in stof. Toen moesten natuurlijk die haren er nog bij, gelukkig nog een restje fantasie brei garen en daar de oren en kuif van gemaakt.

En voila hier zijn de haren van Famke

De neusharen van Famke zijn grijs en hangen als ik ze niet bijsnoei voor haar ogen.

Fibermail

Sinds kort ben ik lid van de Fibermail groep van Yahoo, binnen die groep zijn er veel uitdagingen die ik wel leuk vind en bovenal de creaties zijn niet al te groot.
Normaal is een fibercard 10x 15 cm maar af en toe is er een ander formaatje zoals bij deze driekhoek challange. Of maak een kaart met als thema driehoek en stuur die naar een ander op de lijst. Deze heb ik voor Gerrie gemaakt.


Ook hebben ze een kleur van de maand, dus alles in een kleur en dat is lastiger dan je denkt

Dus boerenzakdoek uit de vrije hand gesneden geplakt op een iets lichtere tint rood en bewerkt met discharge, daarna in stukken verdeeld en die op de kaart gestikt.

Ik had natuurlijk de kaarten zo kunnen leggen dat de grote lap weer zichtbaar werd, maar ja dat valt me pas op als de foto op de pc staat en de kaarten al verzonden zijn naar Cobi, Trees en Marijke.

metamorfose

Natuurlijk overkomt het iedereen, je weet wel ineens die puinhoop in je werkruimte. Bij mij is dat natuurlijk net zo en dan heb je een reden nodig (ik dus) om daar verandering in aan te brengen. Dus wordt het huis onderhanden genomen verfen en witten en poetsen etc etc en dan is er ook de mogelijkheid om alles eens goed uit te zoeken. En waar nodig rond te delen bij quiltende meisjes.
Voor de grote opruiming

En na de grote opruiming, in eens werd mijn tafel 10 cm korter, maar daardoor de ruimte weer groter.

Oh ja en die kist met plakbloemen was een kast werd dus een quiltkist.

4 juli 2009 een dag met een gouden randje

4 juli 1949 ben ik geboren in Rotterdam in een ouderwetse kraamkliniek aan de Putsebocht. Dus werd ik gisteren 60 jaar. Niks schokkends, maar wel heel bijzonder dat ik er weer een kroonjaar bij heb. Mijn lief had een paar weken geleden een beetje geheimzinnig achter de pc gezeten en wie mij kent weet dat ik daar niet goed tegen kan. Wel dat hij achter de pc zit maar niet dat stiekeme gedoe. Dus toen hij een paar dagen later aan het werk was toch maar eens gezocht wat er aan de hand was. En toen zag ik dat hij een mooie uitnodiging had gemaakt voor vrienden uit mijn omgeving. Dus ik mijn mond houden want er moest toch nog wel wat geregeld worden, wat dacht je van wat boodschappen of de tuin aan de kant of hapjes. Ik heb het maar opgebiecht dat ik vermoedde dat er nog wel wat gedaan moest worden. Hij blij, er moest inderdaad nog wel wat gedaan worden.

Maar gisteren was het dan feest, en daar kwamen ze Annie en Koos, Agaath en Esther, Mieke en Jeroen, Hillie, Wil en Hannie en Gerhard, Christien samen met Sascha en Hans, Angelika en Desiree, Lynn met haar kleindochter Lynn, Lobke met Menno en Jasper en Sander en Jannie en Tobias. Kaarten van Jaquelien en Guus en van Ada.
En wat ben ik dan een suffie, vergeet van mijn gezellige overvolle tuin een foto te maken van al die lieverds.
Vanmorgen maar een virtueel beeld, van mijn cadeautjes op de tuintafel.


De buit van liefde en vriendschap.

Let even op die prachtige 60 pastel kleurige rozen van mijn lief. En wat te denken van een quiltje van "mijn leerlingen" en een verrassingsdoosje met prachtige stempels of en dat is denk ik hard nodig het bruine organza zakje met opknapbonnen bij de schoonheidsspecialiste.

En de tulpen die ontbraken niet, mini tulpjes om een quilt van te maken, stofjes met tulpen, ach zo wil je toch elk jaar wel 60 worden.
Ach en dan die zon, en de wetenschap dat alle Amerikanen voor mij vlagt, van dit alles bij elkaar wordt ik heel blij en gelukkig.

Familie en vrienden dank jullie wel, en nou maar op voor mijn volgende verjaardag oef nog 364 nachtjes slapen.