Nog steeds na 47 jaar

Vanmiddag om kwart over drie is het zo ver. 47 jaar van lief en leed maar vooral van hele mooie momenten die we koesteren.

Pointsetta toen en nu

Heel lang geleden, had ik het gedaan. Wat? zal je denken. Nou ik kreeg samen met mijn lief een klein huisje en na een paar jaar twee kindjes. 

Oké denk je nu. Nou ik kocht de Poinsettia al die jaren met de Kerst. Het is en was natuurlijk een  traditie om die bloeiende plant tijdens de feestdagen op je tafel te hebben staan.

Totdat.....

Mij verteld werd dat deze plant giftig is. Hoezo giftig, er worden toch niet tijdens de feestdagen een giftige plant te koop aangeboden? 

Ik ging te rade bij de boer waar ik die plant had gekocht. En hoe dat nu zat met het verhaal dat nu verteld werd tegen mij, de naïeve jonge moeder. 

De beste man die eigenlijk agrariër was en met de feestdagen wat extra wilde verdienen, zei tegen mij Ja wijffie dat is zo, laat een kat er niet aan knabbelen want dan gaat ie dood. Getver had ik al die jaren gif in huis gehad maar de beesten overleefden het gelukkig. Oh ja en als je kleine kinderen hebt.... gooi die plant als de donder weg want ook zij kunnen vergiftigd worden.

En zo ging de plant de vuilnisbak in. En die komt er ook nooit meer in. Tenminste niet als een tafelversiering. Maar ik heb de Kerstster zoals hij ook bekend staat, nu maar eens in stof gemaakt en gaat als december naar de De Stoffige Dagboeken.

Vrije zaterdag

Een vrije zaterdag als echtgenote, moeder, oma, hondenbezitter en quilter is een genot. Manlief aan het hobbyen, kinderen en kleinkinderen aan het shoppen voor het ultieme kerstgevoel en ik ben de hele dag in mijn uppie. Een boek en een pot koffie en Classic Fm op de radio wie doet mij wat.

En dan leest het boek niet lekker, en krijg ik de kriebels moet toch wat doen. Na het maken van de Glitter Quilt was mijn werkkamer veranderd in een behoorlijke puinhoop.

Terwijl ik aan het ruimen ben staat de Janome me lief aan te kijken, zo van meid geef nog eens gas.

Voor de Stichting Verdanda heb ik twee blokken gemaakt.

Verder had ik nog wat achterstallige dingen voor De Stoffige Dagboeken

Deze waterlelie had ik al eens gemaakt maar past mooi bij de maand mei.

En dit zelfportret maakte ik bij Tegendraads 1 vind die wel bij juli passen.

Op de valreep klaar met de Glitter

Eindelijk is de Glitter klaar.

Zoals ik al eens eerder! had geschreven ben ik op Koningsdag getroffen door een hersenbloeding. 

En dan staat je leven even stil, wat nu. 

Ik kon niet praten maar wel denken, ik kon niet mijn rechterarm en been gebruiken, wel links. 

Een van de pijnlijkste momenten maakte ik mee op weg naar het VU in de gillende ambulance richting Amsterdam. 

Ik moest plassen. 

Hoe kon ik het duidelijk maken. Ja in je broek maar dat is niet mijn ding. Koortsachtig bedenken hoe vertel ik het. Uiteindelijk met idiote gebaren begrepen ze me. En was ik net op tijd in het ziekenhuis waar ze een zeer charmante elegante postoel voor me regelden. En dan sta je daar in je blote k.nt voor het oog van je lieverds die bezorgd zijn.

Ik zal nooit meer vergeten hoe afschuwelijk het is als Afasie op je pad komt.

Maar na een paar weken mocht ik op vakantie in Zuidlaarderveen in een heerlijke bungalow            De Hofstee. In die week was ook de tentoonstelling met wedstrijd van Het Noorden. 

Ondertussen kwam mijn spraak terug en ook het gebruik van mijn rechterkant. Wel vond ik dat ik nogal traag was maar dat hoorde erbij werd verteld. 

Bij een van de winkeliers zag ik de Glitter quilt van Jen Kingwell, en bij Cordi was het boek met de patronen te koop. 

Na 6 weken nix doen begon het toch te kriebelen. Ach lekker traditioneel maar even weer opnieuw van start bedacht ik.

Nou dat heb ik geweten, wat een klus. 13 patronen in een blok.

telkens drie stoffen en die in drie blokken anders om verwerkt.

59 x drie werden 160 blokken in totaal

2080 onderdelen bij elkaar + vier randen

95 % van de puntjes passen op elkaar! Aanvankelijk wilde ik het ding met de hand gaan maken maar dat duurde mij veel te lang. Dus de machine maar onder de hoes uitgehaald en dat ging iets vlotter.

Waar ik dacht dat ik gelijk een opruiming van commerciële stoffen zou hebben, heb ik me toch er in vergis. 

Maar hij/zij ligt en ziet er nog vrolijk uit ook.

En nu lekker aan de slag met Art in Beeld, samen met vier anderen uit je comfort treden.

De Stoffige Dagoeken en meer

Februari voor de Stoffige Dagboeken, tja een beetje laat maar bij het stapelen van het jaar kwam ik erachter dat ik drie maanden nix gemaakt had.

En bedenk dan maar wat, graaf in je geheugen dacht ik en hoe of wat en waar was je mee bezig. Nou geen idee natuurlijk.

Gisteren was ik vroeg op en dacht ik maak alvast een beginnetje, op de radio hoorde ik een interview van een 12 jarig jongetje wat de hele wereld wilde laten weten (met ouders) dat hij jongens veel leuker vond dan meisjes. Hij kwam uit de kast, gelukkig waren zijn ouders het ermee eens dat hij zo voor zichzelf koos.

Ik heb de kleur van de maand opgezocht en dat is voor februari paars, toeval of niet op middelbare scholen wordt het een traditie om op de 2e vrijdag in december allemaal paars te dragen. Zij willen daarmee aangeven om anderen te laten zien dat het mag anders zijn .

Daarom een combinatie van een vergeten maand - kleur bekennen - moedige jongens.