Deze week

menno 9 en fotograaf in wording

Deze week het lijkt wel een collum, maar er is weer veel gebeurd. Menno is jarig geweest is nu 9, heel veel cadeautjes en heel veel verwennerij in de vorm van centjes.

Het leuke van jarig zijn, zo zegt hij is dat je dan weet of ze van je houden!!! Ja Ja, zei ik, zo kan die wel weer. Een van zijn mooiste cadeau's was wel het fototoestel wat hij kreeg van zijn "lievelings tante en oom" Ja Ja zei ik, zeker alleen vandaag omdat je jarig bent. Het was even stil, en toen..... eigenlijk zijn ze altijd lief.

Ik ben blij dat hij een eigen toestel heeft, nu leeft de mijne misschien een beetje langer, Menno heeft nl ontdekt dat je filmpjes kan maken. Het komt dus regelmatig voor dat als ik mijn toestel aan het leegmaken ben er ineens hele andere dingen tevoorschijn komen zoals; hoe pest ik mijn broer met in de hoofdrol Jasper, of hoe zit een hond een kat achterna. Nee die filmpjes zijn heel verhelderend.

zwanenfamilie langs de weg

 Vorige keer vertelde ik al van mijn ontmoeting met een hert langs het fietspad bij ons in het Almeerder Hout, daar fietst ik altijd doorheen (bij droog weer) als ik naar de bee ga van de Movie Stars. Deze keer werd ik opgehaald met fiets en al omdat het ondertussen met bakken uit de hemel kwam en Jan zo lief was om naar de bee te komen.

En wat zie je dan, een zwanenfamilie langs de kant van de weg, een hele drukke toegangsweg. Prachtig Paps en Mams met vijf van die kleine donsdekentjes. Even stoppen brul ik naar Jan, nu kan ik wel een foto maken. Nou Paps was het daar niet mee eens en kwam met veel lawaai op de auto af. Dus toch maar weg wezen zei ik, toen Paps heel dicht bij het raam kwam van de auto.

movie stars on friday

En de Bee, nou die was weer oergezellig, Mieke met laptop en zo'n kleine duizend foto's van de Canada Quiltreis. Geweldige mooie foto's en verhalen van Annie en Mieke. Maria had al haar stichery quilts bij zich. Vooral de pollepelkeukenquilt is erg leuk, haar man heeft het liefst een soepopscheplepel als ophangstok, maar die is er nog even niet. De pollepel vond ik zelf ook leuk gevonden. Jane en Ellen bogen zich over het samenstellen van blokken die Jane heeft gemaakt. En ik? ach ik had maar weer eens een kast opgeruimd en kwam heel veel hexagonnen tegen, ze zijn een paar jaar geleden gemaakt van Vlisco restanten dus het wordt als het meezit een beetje rommelig geheel, en dat past wel bij mij voor het slaapkamerraampje als gordijn.

En Jane had prachtige lappen uit Kenia bij zich en wilde die wel kwijt voor een vriendinnenprijsje, dus binnenkort loop ik rond in een Kaftan gemaakt van een prachtige vissenstof uit Kenia die volgens het label gedrukt zijn bij Vlisco in Helmond. Zo zie je maar weer de wereld is kleiner dan je denkt.

pinksterdrukte

Het is een dag na een druk weekendje pinksteren, de meeste mensen waren er op uit getrokken maar ik ben eens druk in de weer geweest met van alles en nog wat, allemaal dingen die ik nog wilde doen.

 Zoals een tas voor dochter lief, ik had de tas al gemaakt voor mijzelf en het is een heerlijk ding geworden. Je hangt hem over je schouder en je hebt je handen vrij.
Natuurlijk wilde zij een felle kleur dus rood werd het. Ik heb met een malletje van hexagons de tas door gestikt.
Met een tweeling naald is het leuk te doen.

 De achterkant gewoon in dubbele lijnen

 En er waren groente's in de aanbieding, dan kan ik het niet laten om tomatensaus speciaal te maken en paprikachutney, maar ook de aalbes vroeg om geplukt te worden dus daar aalbessensaus van gemaakt, lekker door de yoghurt.

 En dan nog de opbrengst van het weekendje grens verleggen in Aardenburg.

Het allerleukste van het stofverven is de waslijn. Natuurlijk moeten ze nog gebruikt worden maar  voorlopig nog even niet.

 De regenboogkleuren zien er geweldig uit, maar het allerleukste vond ik toch het werken met yet black. De vlekken die je daarmee krijgt maken de stof heel spannend.

mijn tas

leuke stapel

Vrijdag Movie Star Bee Dag

Vanmorgen heerlijk op de fiets naar de Filmwijk, het was weer vier weken geleden dat ik voor het laatst op de Bee was.

Onderweg had ik een prettige ontmoeting met een jonge ree, zo langs de kant van het fietspad in het bos van Almere. Het dier bleef lang staan, dus dacht ik snel een foto te kunnen maken. Maar nee op het moment dat ik wilde afdrukken sprong het de bosjes in, resultaat een groene foto zonder ree. Maar goed dan maar verder peddelend naar de Bee. 

De vorige keer was ik in Aardenburg op het grensverleggend weekend. Dus er was weer veel om bij te kletsen. 

 

De verhalen van de Canada gangers waren geweldig, de dames hadden het enorm naar hun zin gehad en de tentoonstelling is daar heel goed bezocht. Leuk om te horen dat er zoveel waardering was voor quiltend nederland.

En vertelde Hilly over hele bijzondere ontmoetingen met oud-nederlanders die op het hollandse gebeuren afkwamen.

Maar ook een kippevel verhaal over een oude canadees die in '45 in wageningen was bij de caputilatie en wilde graag de quilt zien die indertijd geschonken was door canadese vrouwen voor de mensen in nederland tegen de kou. De beste man was ongeveer 95 jaar. Ook vertelde Hilly over de prachtige Niagara waar ze naar toe waren geweest.

De organisatie had van de 137 nederlandse quilts een prachtige DVD gemaakt en die hebben we vanmorgen natuurlijk zitten bekijken. Mooie quilts worden er toch gemaakt. Waar een klein landje toch maar weer trots op mag zijn. 

Madelon had weer een enorme stapel meegenomen, volgens mij is ze ongeveer een wereldrecord aan het verbreken. Wat kan die snel de lappen aan elkaar zetten. En dan worden het nog leuke quilts ook, tenminste de tops zitten in elkaar nu nog wat sandwichwerk en het door quilten nog.



De choker

De choker oftewel het verhaal van Tante Lena. Tante Lena is al ongeveer 20 jaar geleden overleden maar het is en blijft een markante vrouw in onze belevenissen. Tante Lena is geen echte tante maar een aangewaaide. Na het overlijden van haar man, nu ruim 45 jaar geleden. Kwam zij in contact met mijn ouders en is daarna nooit meer uit onze familie weggegaan, alleen om dood te gaan en dat vond zij niet zo heel erg.

Tante Lena had het financieel heel erg goed, een gewone rotterdamse vrouw die altijd zuinig was, kocht alleen duurzame artikelen en bedwong dan altijd de laagste prijs die ze kon krijgen. Tante Lena ging al vroeg in de jaren vijftig op wintersport, en skiede van de hellingen zonder skipas, dat was niet nodig in die tijd. 

Tante Lena kennen wij als een bijzonder mens, opstandig en rebels. Maar ook met een warm hart voor de mensen die het minder hadden. En wij kennen haar ook als de vrouw die altijd gekleed in haar nertsmantel en nertshoed langs kwam. En zo ging zij vaak op zaterdagmiddag met mij mee naar de markt op het Afrikaanderplein in Rotterdam, s'middags? Ja want dan had je de beste koopjes was haar devies. En zo kon het gebeuren dat een krop sla die toen ongeveer 45 cent kostte, onderdeel werd van een mega afdwing. Want dat kon ze als de beste in die nertsjas en hoed. En ja ik schaamde me een ongeluk, stond daar die opgedirkte vrouw de markt koopman net zolang te woordelijk te belagen dat hij niet anders kon dan die verdraaide krop sla voor een dubbeltje mee te geven. Met een boei stond ik dan achter haar. Dan draaide ze zich om en zei luidkeels en  lachend, kop op lieverd je hebt weer 35 cent verdiend.

Maar Tante Lena had ook nog iets anders, een choker. Een prachtige gouden ketting die plat om haar hals lag en waar ik stiekem verlangde dat als zij er niet meer was ik dan die ketting zou krijgen. Toen Tante Lena haar einde voelde naderen, veranderde ze een beetje van mening. Ach lieverd, je bent nog veel te jong om zo'n ouwe wijvending te dragen, nee hij gaat eerst naar je moeder en als die dan.... Nee mam leeft gelukkig nog en de choker van Tante Lena ligt veilig opgeborgen achter de lakens in de linnenkast.

De Choker heb ik gemaakt naar het thema Juweel van de fibermail groep

http://groups.yahoo.com/group/fibermail

 en gaat naar Marja in Bilhoven.