Het is toch wat, eerst een paar dagen geen blog kunnen bereiken, en dan zie je wat een commotie het in blogland geeft. We zijn toch behoorlijk verslaafd aan deze electronische postduif geworden.
Maar goed we zijn er weer en dat is het belangrijkste.
Maar goed we zijn er weer en dat is het belangrijkste.
Door mijn valpartij vorige week in Veldhoven heb ik een weekje nogal stuntelig gelopen, werd mijn knie indigoblauw, mijn aangezicht kleurde een beetje korstig bruin net als mijn arm. Van Ada Honders een heel lief telefoontje gehad naar aanleiding van die val.
De afgelopen week is er toch weer veel gebeurd maar het leukste was toch de opa/oma dag bij de jongetjes op school.
Een hele middag leggen die knulletjes uit wat ze allemaal doen, en de school had in elk klaslokaal wel een bijzonderheid, zo waren er twee theetuinen, digituin, spelletjes tuin, denktuin enzo meer. Maar dan zijn er toch nog opa's en oma's die niet kunnen komen dus was ik die middag een hulpoma voor 7 kindjes. Voelde me af en toe net de rattenvanger van Hamelen met die stoet achter en voor mij aan.
En om de meisjes van de Movie Stars niet voor het hoofd te stoten de bee was bere gezellig. Iedereen was er, geen zieken, geen vakantiegangers.
Marina vertelde over haar amerikatrip, die we overigens via haar blog dagelijks konden volgen. Trudie er gelukkig gezond en wel bij was.Ellen werd opgehaald door een leuke man. De Canadagangers de laatste puntjes op de i aan het zetten waren en een heel leuk kado van Maria. Een hezagon mini naaldenmapje wat gelijk een naambordje is. Jane die haar Afrikaquilt liet zien, het is een prachtige met eenvoudige blokken maar de stoffen die doen het.
Groepsfoto van de Movie Stars
En dan deze nog, lorrebaal in optima forma. Onze Famke (springerspaniel) heeft weer een nieuwe afwijking. Telkens als ze ook maar denkt dat wij geen aandacht aan haar schenken dan doet ze dit. Boven op de tafel of dat nu binnen is of buiten, dat maakt haar niks uit. Zo kan het gebeuren dat ik binnen zit te werken achter mijn naaimachine er ineens een hond voor het raam verschijnt, of als ik even ben weggeweest naar de wc of zo, dan zit ze of op de salontafel of op de eetkamertafel. Natuurlijk moet ik erop letten dat ze niet via de stoel de tafel op kan komen, maar ja bij hoge nood let je daar niet zo op. Volgens mij is ze in een vorig leven een kat geweest, kan niet anders
7 opmerkingen:
Ik begrijp dat je herstellende bent van de valpartij, hopenlijk ben je weer gauw de oude.
Ik had wel verwacht dat er nog wat blauwe plekken zouden verschijnen. Toch is het al met al wel meegevallen, gelukkig. Ziet er op de school van je kleinzoons ook heel gezellig uit. En die hond vind ik wel een (eigenwijs) plaatje hoor! Vast en zeker moeilijk om boos op te worden en volgens mij maakt hij/zij daar wel een beetje misbruik van.
gr. Marjolijn
Zo'n valpartij kan behoorlijk aankomen! Hopelijk gaat het nu weer beter?
En wat leuk zo'n Opa en Oma dag. En Mia helpt weer volop ondanks de blessures!
En de hond? Nou ja hij mag toch wel een beetje stout zijn!
Ik vind het ook niet gek dat je blauwe plekken hebt gekregen, je maakte nogal een smak.
Famke op tafel is wel schattig, maar het mag natuurlijk niet. Eigenlijk is het best gek dat we het van katten wel heel normaal vinden dat ze op tafel zitten.
Hilarisch die hond, vooral omdat je zo'n hekel aan poezen hebt. Hij doet zo z'n best. Ik denk dat als ik langskom hij ook direct op mijn schoot klimt :-).
Mooie stoffen in die afrika quilt, fijn dat het weer wat beter met je gaat!
Oh jee Mia, een valpartij en de hond op tafel komt toch nog die kat om de hoek kijken, en ik zie dat je je foto hebt vernieuwd wat een beauty zeg. Ik ga snel je andere berichtjes even bij lezen. Gr Suze
Wat een leuk intitiatief een opa- en omadag. Daar zullen de kinderen wel van genoten hebben. Het was dus zwaan kleef aan met de 7 kindertjes. Ik woon 3 uur rijden bij mijn kleinkinderen van daan dus ik zou ook niet op zo'n dag gekomen zijn.
Een reactie posten