Held op hoogte

Ik weet natuurlijk dat ik niet de enige ben, ik heb hoogtevrees. Ik beken dat ik dan geen held ben. Als kind heb ik vanuit mijn slaapkamer raam de Euromast zien bouwen, elke morgen weer een streepje op het raam erbij. Heel spannend was dat. Toch heeft het meer dan 35 jaar geduurd voordat ik een voetstap op die mast zou zetten. Ok ik stond buiten op de balustrade van dat ding, gluurde door de spleetjes van mijn ogen en stijf met mijn rug tegen de muur aan. Nachtmerries ervoor en na deze dappere daad.

Afgelopen zaterdag ben ik samen met dochter en kleinzoons naar het nieuwe WTC gebouw in Almere geweest. Dochter werkt in dat pand en had voor het personeel een leuke dag aangeboden gekregen. Gut mam leuk als je mee gaat. Ja Ja Ja, dacht ik. Toch gedaan want je wilt als oma niet afgaan bij die jongens. Eerst was er een lift aan de buitenkant, tenminste je keek naar buiten als je in die lift staat. Het zweet brak me uit, maar eigenlijk viel het heel erg mee tot aan de elfde etage, daar was koffie met gebak. Toen op naar de dertigste etage want daar was een prachtige lunch voor iedereen. 

Het groene gedeelte hierboven is dus Almere-haven, leuk geen woningen tezien wel een miniscule toren van wat ooit het kasteel van almere zou worden, nou achter die twintigste boom staat ons stulpje

In het pand zijn prachtige glas sculpturen verwerkt in de zijwanden maar ook in de lampen.

Mijn minihelden op grote hoogte, zelf zat ik een stukje bij het raam vandaan voelde me toen toch niet echt prettig. Die knullen hebben nergens erg in vonden het wel gaaf ze waren hoger dan de vogels.