Paaszaterdagheerlijk zitten quilten met Desiree en Annemijn. Dees werkt hard aan Maria met Jezus (glas in lood). En Annemijn is een tas aan het maken. En schiet daar behoorlijk mee op. Dees bracht haar punchmachine mee, gut zegt ze kan je even lekker spelen .
Paaszondag
was heerlijk, lekker paasontbijtje met zijn tweeen. Jan ging een lange wandeling met de hond maken. Nee heerlijk rustig na een paar drukke weken. Dat punchen is geweldig leuk. Ik heb met verschillende materialen zitten rommelen en de resultaten, ach die zijn niet wereld schokkend maar wat maakt dat nu uit. Mijn hoofd is weer lekker opgeruimd dus tijd voor nieuwe uitdagingen zeg maar.
Paasmaandag
begon erg vroeg, Dochterlief en ik naar de sportschool. Nu was daar afgelopen week geen tijd voor dus hup de meisjes! in trainingspak naar de sport. Och dat deed toch zeer, wel te merken dat we even niets gedaan hadden. Na het fitnissen door naar Praxis want er moest nog een achterwand voor dochterlief haar boxspring gemaakt worden, oh ze hebben ook plantjes zei ze. Ja hoor de Doblo zat weer tot aan de nok gevuld en de deuren moesten open blijven staan. Gelukkig zijn we dit gewend van onze kinderen dus touwen altijd in de achterbak. Achterwand bekleed met stof en fiberfill en dus moesten er nog even een paar balkjes aan de muur om dat ding tegen aan te schroeven.
En daar......... ging het mis, behoorlijk mis zelfs. Jan was druk met de boor aan de gang en zou even die schroef er in draaien. Maar dat ging te snel en zijn vinger kwam knel te zitten tussen muur en balk en de schroef die zat er goed in. Zijn vinger ook, nou ja het topje van zijn vinger werd eraf gerukt. Bloedend en vloekend ging hij die schroef er weer uithalen want dat topje moest mee naar het ziekenhuis. Toen hij naar beneden kwam schrok ik me lam, en met Jan en het vingertopje in de auto met dochterlief ziekenhuis.
Druk op de weg natuurlijk dus ruim 25 minuten later op de spoedeisende hulp. Daar werd het wachten en onderzoeken en foto's maken en overleg met een chirurg en een plastisch chirurg. Vingertopje wat we meegenomen hadden kon er niet meer opgezet of aangenaaid worden. Botje van zijn vinger werd ingekort door een krabbentangetje en mooi verpakt kwamen we na bijna 5 uur weer uit het ziekenhuis. Ondertussen was het al half tien in de avond en we hadden nog niets gegeten, gelukkig is dan nog een Mac open.
Vanmorgen weer telefonisch overleg met de plastisch chirurg gehad en deze week weer terug naar het ziekenhuis.
Dinsdagmorgen
En dan... bij de koffie vroeg ik aan Jan of hij nog andere plannen had voor vandaag, nou ja zegt hij ik wil eigenlijk die achterwand nog gaan afmaken. Nee boos ben ik niet geworden maar die achterwand zal toch een paar weken moeten wachten. En werken? vroeg ik voorzichtig. Oh maar morgen ga ik weer, ik ga alleen maar de mensen op het recyclin perron aanwijzingen geven en daar heb ik mijn hand niet voor nodig.
Moraal van dit verhaal, ach bij ons gebeuren er altijd rare dingen op feest of andere bijzondere dagen. Maar geschrokken ben ik en blijf ik nog wel even.
2 opmerkingen:
Dat was zeker even schrikken! En het begon zo mooi. Een ongeluk zit in een klein hoekje? (Vinger dit keer) Kan me voorstellen dat je van slag was ,en nog bent? Ik hoop maar voor Jan dat het een beetje in orde komt. En hij er niet al te veel last van ondervind? Sterkte voor jullie allebei!
Getver Mia, wat een eng verhaal. Ik hoop dat het toch nog een beetje goed komt met Jan zijn vinger.
Een reactie posten