Vandaag is het 58 jaar geleden dat de watersnoodramp in Zeeland en op de Zuid-Hollandse eilanden gebeurde, een ramp die heel veel mensen het leven koste en er heel veel verwoest en verloren is.
Het is ook het jaar dat mijn jeugdherinnering begon.
Ik woonde op Rotterdam-Zuid, samen met mijn ouders en ik weet nog dat ook daar de ramp heel voelbaar was. Maar je bent een klein kind en veel gaat er dan langs je heen omdatje niet beseftte was er werkelijk gebeurd was.
Het is ook het jaar dat ik in juli 4 jaar werd en volgens mijn ouders zeurde ik om een negerpopje, geen idee waarom, ik was eigenlijk niet zo'n poppenkind.
En ik kreeg Moortje een schildpadpop, de pop zat voor het raam als ik naar de gereformeerde kinder-bewaarplaats ging (kleuterschool), of naast me aan tafel zat als ik ging eten, of gewoon in mijn bedje naast me op mijn kussen.
Het is ook het jaar, dat er ergens in oktober of november een oproep via de kinder-bewaarplaats werd gedaan, om het allerliefste speelgoed wat je had, af te staan. Want er waren veel kindjes die niets meer hadden en als je dan jouw allerliefste speelgoed gaf dan werd je later een goed mens.
En zo gebeurde het, Moortje gaf ik weg.
En altijd was Moortje op de achtergrond, was ze bij een leuk meisje gekomen? En is er altijd met haar gespeeld?
Midden jaren '90 liepen mijn ouders op een markt ergens in Zeeland en kwamen bij een kraam met kapot speelgoed, mijn moeder die een schildpappoppen verzameling heeft, stond stil bij die kraam en zei tegen mijn vader, Joh, dat is Moortje.
Moortje had alleen nog maar haar kopje, de rest van haar lijfje was verdwenen, zij kocht het en ik kreeg ruim 40 jaar later het kopje voor mijn verjaardag.
Moortje was weer terug.
Moortje werd door een poppendokter weer heel gemaakt, en ze zit nu al jaren in een poppenstoeltje in mijn werkkamer, laatst bij het afstoffen heb ik haar laten vallen, het kopje is nu helemaal stuk en ik heb het geplakt en gelijmd.Moortje heb ik nu opgeborgen in een oude wijnkist met haar verhaal daarbij.
Net zoals mijn moeder niet twijflde of het Moortje was, twijfelde ik ook geen seconde toen ik haar weer terug kreeg, het is echt mijn Moortje.
Jeugdherinnering voor De Uitdaging, mia
7 opmerkingen:
Een heel bijzonder verhaal en jeugdherinnering!Zoals ik al bij "De Uitdaging" zei: Natuurlijk twijfel je niet aan,het is echt jou Moortje. En zeker zoals je het verhaal hebt omgezet in stof.Prachtig!
Ik vind de quilt ook prachtig, de pop die zich afkeert, de verbleekte foto´s als herinnering. I weet zelfs niet of ik er nog wel tekst onder zou maken, die grote leegte vind ik eigenlijk zo symbolisch mooi. Maar het is jouw quilt, en een prachtstukje werk.
prachtig verhaal en een mooi quiltje Mia!
Wat een fantastisch verhaal! Dank je wel dat je dat hier vertelde. Je hebt het verhaal heel mooi in stof overgebracht.
Heel mooi verhaal en fantastisch weergegeven. Fijn dat je dit met ons wilde delen.
Mooi verhaal Mia, ben je er nog verder aan gaan werken?
Hoi mam,
Je hebt jouw verhaal mooi geschreven en in het echt is je quilt nog veel mooier!
Dikke kus,
Lob
Een reactie posten