Vandaag is het 58 jaar geleden dat de
watersnoodramp in Zeeland en op de Zuid-Hollandse eilanden gebeurde, een ramp die heel veel mensen het leven koste en er heel veel verwoest en verloren is.
Het is ook het jaar dat mijn jeugdherinnering begon.
Ik woonde op Rotterdam-Zuid, samen met mijn ouders en ik weet nog dat ook daar de ramp heel voelbaar was. Maar je bent een klein kind en veel gaat er dan langs je heen omdatje niet beseftte was er werkelijk gebeurd was.
Het is ook het jaar dat ik in juli 4 jaar werd en volgens mijn ouders zeurde ik om een negerpopje, geen idee waarom, ik was eigenlijk niet zo'n poppenkind.
En ik kreeg Moortje een schildpadpop, de pop zat voor het raam als ik naar de gereformeerde kinder-bewaarplaats ging (kleuterschool), of naast me aan tafel zat als ik ging eten, of gewoon in mijn bedje naast me op mijn kussen.
Het is ook het jaar, dat er ergens in oktober of november een oproep via de kinder-bewaarplaats werd gedaan, om het allerliefste speelgoed wat je had, af te staan. Want er waren veel kindjes die niets meer hadden en als je dan jouw allerliefste speelgoed gaf dan werd je later een goed mens.
En zo gebeurde het, Moortje gaf ik weg.
En altijd was Moortje op de achtergrond, was ze bij een leuk meisje gekomen? En is er altijd met haar gespeeld?
Midden jaren '90 liepen mijn ouders op een markt ergens in Zeeland en kwamen bij een kraam met kapot speelgoed, mijn moeder die een schildpappoppen verzameling heeft, stond stil bij die kraam en zei tegen mijn vader, Joh, dat is Moortje.
Moortje had alleen nog maar haar kopje, de rest van haar lijfje was verdwenen, zij kocht het en ik kreeg ruim 40 jaar later het kopje voor mijn verjaardag.
Moortje was weer terug.
Moortje werd door een poppendokter weer heel gemaakt, en ze zit nu al jaren in een poppenstoeltje in mijn werkkamer, laatst bij het afstoffen heb ik haar laten vallen, het kopje is nu helemaal stuk en ik heb het geplakt en gelijmd.
Moortje heb ik nu opgeborgen in een oude wijnkist met haar verhaal daarbij.
Net zoals mijn moeder niet twijflde of het Moortje was, twijfelde ik ook geen seconde toen ik haar weer terug kreeg, het is echt mijn Moortje.
Jeugdherinnering voor De Uitdaging, mia
Het stonk behoorlijk naar de citroen en azijn in de kamer.
het was weer vrijdag moviestar dag. Ik had eigenlijk verwacht dat er niet veel zouden komen maar het bleek dat de hele club + vriendin op de koffie kwam. Heel gezellig en leuk. Zelf had ik mijn twee kleinzoons meegenomen naar de "kleedjesclub". Tineke een vriendin van Mieke was er ook met haar TOPS, geweldig mooi van maak en kleur.
Dit is een quilt in wording, Ellen heeft een ontwerp gemaakt en wij allen hebben de blokken aangeleverd, het is echt een leuke quilt geworden. De naam daar wordt nog over getwijfeld maar het heeft in ieder geval iets met muziek en ritme.
Ook een nieuwe ster is toegevoegd aan de Movie Stars. Marina gaf een show en tell en liet mooie dingen zien. Ik vond vooral de driehoeken mooi, gemaakt van stoffen van Den Haan en Wagemakers, prachtige sitsen zitten er in.
En dan is Jaqueline weer terug bij de sterren, ze heeft een tijdje moeten missen omdat haar werktijden het niet toelieten maar als ze dan na lange tijd haar tas open doet is het weer wauw. Een prachtige quilt met William Morris stoffen en een aparte hexagon van Kaffe Fasset stoffen.
Moortje werd door een poppendokter weer heel gemaakt, en ze zit nu al jaren in een poppenstoeltje in mijn werkkamer, laatst bij het afstoffen heb ik haar laten vallen, het kopje is nu helemaal stuk en ik heb het geplakt en gelijmd.
