het roer om

half april, en ben weer een beetje opweg, uiteindelijk heeft het ziekehuis eind maart mij de deur uit gezet. Ben nu in handen van de wijkverpleging die me elke morgen komen verzorgen.

Het roer om

tja ik heb veel gemist die eerste drie maanden van 2025. Veel nagedacht van wat kan er, wat kan er niet en uiteindelijk ben ik mijn "hok`' gaan uitruimen. 

Bij elke plank of bak nadenken wat doe je er nog mee, wat kan ik niet missen! Heerlijk om zo bezig te zijn, alle lappen en lapjes en restjes door mijn handen om te zien wat ik er mee wil.

Waar ik wel verbaasd over was dat ik geen plannen kreeg, geen inspiratie of hoe je het ook wilt noemen.

Natuurlijk wel alle blogs die ik volg gelezen net als facebook en you tube. maar eigenlijk zag ik veel heel veel mooie dingen voorbij komen en toch kreeg ik niet die prikkel die je nodig schijnt te hebben om wat te gaan bedenken. 

Een ding wat mij bezig hield tijdens mijn revalidatie was hoeveel mensen er op een dag met mij bezig waren, ik kwam door het maken van foto's tot een aantal van 8 verschillende disciplines en dan kwamen daar ook het team van artsen bij soms drie soms 5. Drukke boel, tussen al die mensen door kwam ik op you tube op een Japans filmpje, heerlijke feel good, traditioneel en met altijd rustige muziek.

15 maanden geleden begon ik aan mijn quilt die als die klaar was op mijn hoofdbord van ons bed moet komen. Alles was al klaar gesandwicht en door gequilt klaar om er op vast gemaakt doen. Dat zou afgelopen januari gebeuren.

Helaas moet ik hiervoor een beroep gaan doen bij onze dochter en kleinzoons om onder mijn begeleiding!!! het in orde te gaan maken. Lukt wel alleen even alle agenda's afstemmen.

Dat gaat na de pasen gebeuren, reuze nieuwsgierig naar het eindresultaat.

2 maart '25

 Oude jaarsavond hadden mijn lief en ik samen met een fles champagne besloten om het afgelopen '24 teveel lijfelijke ellende die we snel wilden vergeten.

Zo gezegd zo gedaan, dachten we. Plotselinge verslechtering van de by pass die in september bij mijn rechterbeen was gedaan, toch een opname in het ziekenhuis. Artsen waren bezorgd en na een week van testen etc.etc. Is er besloten om nog een keer een by pass te doen, of ik dat emotioneel aankon, tja ik had geen keus en zo ging ik weer onder een langdurige operatie (7 uur) onder het mes. Deze keer geen ader uit mijn been maar uit mijn arm die van pols tot boven mijn rechterborst een mooi litteken laat zien. Na 4 weken van zorg in het ziekenhuis werd ik overgeplaatst naar de revalidatieafdeling van het ziekenhuis. Wat een verademing, kamer voor mij alleen, een heerlijk bed wat in alle standen kan. En eindelijk slapen, wat in zo'n ziekenhuis met 4 personen niet gemakkelijk is. En bij de revalidatie was er ook goed en lekker eten, mijn lief kon daar ook van genieten.

En nu ben ik weer thuis, jonge Dibbus de kater sprong tegen me op en bleef kroelen, ja jochie ik had jou ook gemist, en ook met mijn lief ouwe Dibbus samen aan tafel.

Al die weken heb ik plannen liggen maken, tentoonstellingen en beurzen komen daar nog niet in voor, gelukkig zie ik veel op Facebook en op blogs van mensen die ik volg. Door de dagelijkse zorg van het wijkverpleging heb ik alleen de middagen dat ik bezig kan zijn met stofjes en stoffen en ideeën. Maar ik ga eerst mijn hoofdbord quilt sandwichen en laat het dan vast nieten dan na ruim een jaar weer iets af.

Nu ga ik vanmiddag een patroon van een zakbroek (tuinbroek) maken voor Norine in Portugal heb nog leuke stofjes die ik daar voor ga gebruiken.

Waar ik ook weer ga zoeken naar inspiratie voor de Stoffige Dagboeken, 

Och wat heerlijk om weer eens aan iets anders te denken dan aan je lijf.