Stukje voor het Gilde Blog

 

Mijn gestuntel

Anders kan ik het niet noemen. Al langere tijd volg ik diverse blogs; er zijn er die ik toch wel wekelijks volg of anders als ik zie dat er iets gepost is via mijn eigen blog.

Een van die bijzondere blogs die ik volg zijn de ‘Artbooksisters’. Er zijn 7 sisters die zich hebben verzameld en zij maken een paar keer per jaar een bijzonder boek of boekje. Je kan het eigenlijk niet zo gek opnoemen of er is weer een bijzonder “boek” op het blog bijgezet. Bijzonder zijn de verschillende technieken en de inspiraties die deze sisters laten zien en hun uitwerking van het thema wat zij hanteren.

Dus liep ik al een eeuwigheid met het idee om dit ook eens te proberen. Stuntel die ik ben, ging ik op zoek naar wat mijn thema zou moeten worden. Na-apen wilde ik liever niet maar ben toch gaan googelen op internet en kwam verschillende sites tegen waar wel iets te zien was. Meestal waren het papieren boekjes die in harmonica stijl werden gemaakt. Dat wilde ik dus niet.

Ik had een aantal blokjes liggen van een proef naar aanleiding van het werk van Herma de Ruiter en bedacht dat daar wel een andere A-kant aan kon komen. Lukte vrij aardig en toen ik ze met een zig/zag wilde dubbelen wilde mijn Elnaatje niet mee werken. Ze sloeg steken over omdat het te dik was.

Helaas

 De 2^e poging lukte redelijk, geen schoonheidsprijs maar het principe beviel me wel. Ik had nog enkele hexagonnen liggen en die gebruikt als voorkant.

Redelijk 

En toen mijn derde poging; wat zou mijn thema toch kunnen zijn? Ach ja. natuurlijk wat mij dagelijks bezighoudt: mijn lief, mijn huis, mijn honden en de tuin.

Kant 1 was commerciële stof met diverse grote bloemen met als middelpunt de harten van die bloemen. Op kant 2, met oplosvlies, mijn lief en ik van de draadjes, ons 55+ huis zonder punt dak, en natuurlijk Bella in restdraadjes en voor Bessie Turf haar grote poten.

Het is geen kunstwerk, absoluut niet, maar wel een stap in de richting voor het maken van Leporello. 

Hierdoor heb ik veel bewondering voor het werk van de Artbooksisters gekregen. 

 

Mei

Mei van Mij

Deze vogel komt uit een workshop met de Art-Almere club bij Eike die het boek Stiched in Nature van Stepfhanie Redfern als inspiratie gebruikte.

Ik bedacht dat die vogel wel heel veel landen overvliegt

 

Art=Almere en zo

ART-ALMERE

 Afgelopen week hadden wij weer een leuke en lekkere dag bij Mieke, wij gingen al kletsend aan het werk. Mieke had een workshop gedaan en bedacht dat dit ook voor ons wel wat zou kunnen zijn. 

Omdat ik vrij veel vilt had liggen in een doos voor alle lady's een rol met verschillende kleuren mee genomen en dat kwam voor het maken van de bloemen goed uit.

Leuk effect ben benieuwd hoe er de kaarten uitgaan zien die we voor de gastvrouw maken.

EN ZO

 Ik las het al bij Hannie op haar blog, haken tijdens het kijken naar een detective op het scherm, laat ik dat nou toch ook een heerlijke bezigheid vinden. Na het breien van een vest het haken van een sjaal ben ik nu bezig met een BOHO trui te haken, niet gewoon maar met hexagons, schiet al lekker op ik heb er nu 30 en ik denk dat ik er nog een stuk of 6 nodig heb, hoebedoel je zei mijn lief jij hebt een hexonitiesvirus

  

thema Quiltersgilde

 

150.000 Vergeten kinderen

Telkens als er in de media aandacht wordt gevraagd voor De-Vergeten-Kinderen maakt dat mijn lief en mij triest.

Vroeger

En al enkele jaren krijg ik weer die herinnering aan de jongens van het gezinsvervangende huis van ruim 40 jaar geleden. Het zijn nu mannen met hoop ik een mooi of in ieder geval een goed leven.

Dat er toen veel mogelijk was voor de kinderen, die een leeftijd van  6 tot 18 hadden en waar ze zich over het algemeen wel goed bij voelden, blijkt wel dat, zelfs nadat ze het huis hadden verlaten, er altijd op zaterdag die knullen terug kwamen om een spelletje te doen of zelfs later hun vriendinnen te showen. Die groepsleiders hadden plezier in hun werk. Ze werkten soms wel 72 uur  omdat er geen of weinig personeel op voorraad was.

Omdat er van die lange werkweekeinden waren van mijn lief, ging ik met de kinderen mee. Dat kon omdat dan de kok vrij kon krijgen en ik mocht koken voor alle jongens en medewerkers. Ook de vakanties, zoals kamperen in de Ardennen met ongeveer 30 jongens, was een feestje. Natuurlijk was het niet altijd rozengeur en er waren ook verdrietige zaken. Maar dat er veel meer voor ze gedaan kon worden ten opzichte van de huidige jeugdzorg is schokkend en te triest voor woorden.

Nu

Maar dankzij de Stichting Het Vergeten Kind worden we nu met de neus op de feiten gedrukt. Machteloos moet er toegezien worden dat het verschrikkelijk is dat kinderen, die hulp nodig hebben, zo in de steek gelaten worden.

Daarom mijn 150.000 vergeten kinderen quilt:

Ik ben eerst gaan zoeken naar het logo van de stichting en heb die op maat geprobeerd te maken zodat het qua verhouding paste. Toen ben ik gaan krabbelen hoe ik een en ander kon laten zien. Dat resulteerde in de donkere grond die ik maakte als straattegels van 2 kleuren bruin als het zwarte gat waar kinderen in zitten. Het hek is de grens die lijnrecht een barrière vormt en staat voor het onvermogen om hulp te bieden.

Het hek is de scheidslijn tussen hulpvraag en hulp die geboden kan worden. Ik maakte het met grof gaas en met de cordonsteek.

Het logo staat voor een veilige omgeving, enkele kinderen hebben die deur gehaald. In de voorgrond gestikte figuren van wachtende kinderen.  De jongen en het meisje gaan naar het hek toegaan en om daar de zorg te vragen die zij nodig hebben.

Ik ben op een gezegende leeftijd en heb heel wat dingen meegemaakt als partner van een groepsleider in gezinsvervangende huizen en een gevangenissen voor jongens. Mijn lief en ik hebben heel wat herinneringen, gelukkig meer positief dan negatief, met als nare constatering dat de jeugdzorg ver achteruit is gegaan ondanks de mensen die zich met hart en ziel voor de meisjes en jongens inzetten.

Mia 

lente

 Lente, genieten van de zon en van het Saharazand, moedig steken ze hun bloemen door de rode laag heen, geweldige kleuren zo bij elkaar, en nu start klaar om als het lukt weer eens te gaan sneeuwverven. Ja lente in ons kikkerlandje

Breakdown lap, acryl verf en garen

ATC

 De jaarlijkse ATC ruil is door Mieke weer georganiseerd, leuk is het om zo tussen alles door aan wat kleinere dingen te werken.

Zo was er de NL ster van Mieke, Zine een vouwboekje met mooie teksten, Lijnenspel van Janny, The way van Marlou, Portret in een mapje van Ferrara en een mini Album amicorium van Anneke. 

Het zijn niet altijd miniquiltjes maar wel mooie werkjes die mijn map in gaan. 

Deze maakte ik

Thema's voor het GildeBlog

 

Thema’s

Dit jaar begon heel goed, tenminste voor de meesten.

3 Mogelijkheden om je passie voor stof en draad om te zetten in eigen ontwerpen, voor elk wat wils zou je zo denken:

Thema 1: Waar is?

Toen ik dit zag in het Gilde blog dacht ik even, wat nou. Ik kan daar dus niet aan mee doen. Moet ik de vaccinaties of mijn logeren in het Ziekenhuis of mijn tijdelijke vervoer de rolstoel in verwerken? Nou daar werd ik dus niet vrolijk van. Niet iedereen is ergens op vakantie geweest. Dus nee dacht ik laat maar gaan. Ik doe hier niet aan mee. Maar ondertussen ging mij het dwars zitten. Al doedelend tijdens een langdurige wachttijd aan de telefoon een krabbeltje gemaakt. Het krabbeltje werd mijn basis.

 

Thema 2: Grenzen aan de groei

Een thema dat wereldwijd veel  aandacht krijgt want hoe gaan we met de aardbol om. Om me te kunnen informeren ben ik het rapport van Rome gaan proberen te lezen.

Hoe we de bol kunnen redden weet ik als gewoon mens niet. Wel weet ik dat ik in mijn leven heel veel veranderingen heb mee gemaakt; we gingen naar de maan, we maakten computers, we gooiden alles overboord, we stookten mega veel kolen in de kachels. Regenwouden verdwijnen, enorme klimaat veranderingen, door de opwarming enorme bosbranden en ga zo maar door. Het enige waar ik me zorgen over maak is wat hebben “wij” voor de toekomst voor onze kinderen en kleinkinderen gedaan. Wat laten wij na.

En met die gegevens in mijn brein ga ik zitten krabbelen, en nog eens krabbelen tot ik na ongeveer drie weken s’avonds laat ik in eens zag wat ik wilde.

 

Thema 3: Langs de lijn

Ook dit was weer een hersenbreker, hoe of wat. Ik krabbel weer wat, en kwam er niet echt uit. Door de media werd mijn aandacht getrokken en ben daar mee verder gegaan. Deze staat nog op papier, de stoffen zijn al uitgezocht en de machine is geolied en het garen staat ook klaar. En dat is als het goed gaat te zien op de TT in de broodfabriek.

Tekenles en zo

En toen kwam onze bonusdochter met het idee om naar tekenles te gaan. Als kind tekende ik heel veel. Als er geen papier in huis was dan kreeg ik boterhamzakjes en/of van die maandverpakkingen. Die werden geregeld meegenomen, open gemaakt en aan de binnenkant kon ik weer verder.

Soms kreeg ik een stuk behang en ook die binnenkanten waren/zijn goed bruikbaar. Later toen onze kinderen groter werden, tekende ik heel veel in de hoop dat ook zij creatief zouden worden. Helaas, er zit geen creatieve opvolging in onze familie of dat moet nog komen.

De tekenles ging over stroombewegingen. Terwijl die tekenmevrouw uitlegde hoe en wat, gingen mijn gedachten naar mijn lijnen ding. Ik doe blijkbaar al heel lang aan stroombewegingen, ondertussen gingen mijn gedachten al weer op de loop.

Veel succes als er iemand nog iets moet bedenken voor de TT in de broodfabriek in Rijswijk, of als je met iets totaal anders bezig bent.

Mia