mia de vos
dinsdag 15 april 2025
het roer om
zondag 2 maart 2025
2 maart '25
Oude jaarsavond hadden mijn lief en ik samen met een fles champagne besloten om het afgelopen '24 teveel lijfelijke ellende die we snel wilden vergeten.
Zo gezegd zo gedaan, dachten we. Plotselinge verslechtering van de by pass die in september bij mijn rechterbeen was gedaan, toch een opname in het ziekenhuis. Artsen waren bezorgd en na een week van testen etc.etc. Is er besloten om nog een keer een by pass te doen, of ik dat emotioneel aankon, tja ik had geen keus en zo ging ik weer onder een langdurige operatie (7 uur) onder het mes. Deze keer geen ader uit mijn been maar uit mijn arm die van pols tot boven mijn rechterborst een mooi litteken laat zien. Na 4 weken van zorg in het ziekenhuis werd ik overgeplaatst naar de revalidatieafdeling van het ziekenhuis. Wat een verademing, kamer voor mij alleen, een heerlijk bed wat in alle standen kan. En eindelijk slapen, wat in zo'n ziekenhuis met 4 personen niet gemakkelijk is. En bij de revalidatie was er ook goed en lekker eten, mijn lief kon daar ook van genieten.
En nu ben ik weer thuis, jonge Dibbus de kater sprong tegen me op en bleef kroelen, ja jochie ik had jou ook gemist, en ook met mijn lief ouwe Dibbus samen aan tafel.
Al die weken heb ik plannen liggen maken, tentoonstellingen en beurzen komen daar nog niet in voor, gelukkig zie ik veel op Facebook en op blogs van mensen die ik volg. Door de dagelijkse zorg van het wijkverpleging heb ik alleen de middagen dat ik bezig kan zijn met stofjes en stoffen en ideeën. Maar ik ga eerst mijn hoofdbord quilt sandwichen en laat het dan vast nieten dan na ruim een jaar weer iets af.
Nu ga ik vanmiddag een patroon van een zakbroek (tuinbroek) maken voor Norine in Portugal heb nog leuke stofjes die ik daar voor ga gebruiken.
Waar ik ook weer ga zoeken naar inspiratie voor de Stoffige Dagboeken,
Och wat heerlijk om weer eens aan iets anders te denken dan aan je lijf.
donderdag 26 december 2024
dag '24
Het afgelopen jaar stond bij mij in het teken van lijfelijke ongemakken, vervelend en erg weinig tijd om te quilten of naar beurzen te gaan. Maar het nieuwe jaar komt eraan, met het vooruit zicht op betere omstandigheden.
Tussen alle medische zaken door ben ik toch wel bezig met een quilt die moet gaan dienen als hoofdbord voor ons bed. Ruim 30 blokken die op japanse log cabin wijze in elkaar gezet worden. Het schiet op in januari moet alles op zijn plek vallen en vastgeniet worden op het houten gedeelte. foto's komen nog nu is het effect nog niet goed te zien. En dacht ik nou dat de doos met japanse stofjes leeg was, nee natuurlijk niet, als verzamelaar blijft er altijd nog wel wat achter.
In die warme zomerse dagen lekker onder de boom in de voortuin zitten haken en hexagonen bloemen te maken, kletsen met de buurt bewoners, gezellig en je hoort nog eens wat. Wel een groot gemis door de emigratie van onze bonus kinderen naar Portugal, we appen en face timen wat af, het gaat ze goed. En als mijn lijf het toelaat gaan we straks in het voorjaar naar ze toe.
zo nu brei ik er een eind aan dit jaar, doei
dinsdag 3 september 2024
ik ben er nog
Het is al weer een tijdje geleden dat ik op mijn blog actief was, maar ik ben weer een beetje terug. Het vervelende van ouder worden zijn in mijn geval niet mijn brein, maar mijn lijf. Al jaren ben ik een Diabeet 2 zonder problemen, maar nu sloeg die ziekte toe dmv een wondje aan mijn voet wat steeds groter en ernstiger werd . vaste klant werd ik bij het WEC Wond Expertise Centrum hier in het Flevo. Diabetes lijdt zijn eigen leven dus genezing zat er niet in korte tijd in. Talloze onderzoeken waren het gevolg. Artrose onderzoeken met MRI scans lieten nog meer zien. Een belangrijke ontdekking was een wervelkanaalstenose. Lastig, pijnlijk en daardoor slechter en bijna niet kunnen lopen, afgelopen jaar was niet leuk. Maar een van de scans liet zien een verstopte ader in mijn rechterbeen. Tuurlijk kan er ook nog wel bij. Vaatchirurg wist er wel raad mee dus afgelopen vrijdag een bypass aan mijn r.been een ritssluiting van ± 50 cm van kuit naar lies bij elkaar gehouden door meer dan 80 knopen.
Na elf dagen op een 1 persoons kamer met uitzicht op de parkeerplaats lekker thuis, samen met mijn lief Jan. en mijn nieuwe laptop en de Zorggroep proberen om weer op pad te kunnen gaan. Wel jammer dat ik niet naar Brabant kan.Wel had ik voor de opname nog het beertje kunnen maken voor Norine onze bonus kleindochter die samen met. Onze cadeautjes kinderen Eline en Daniel naar Portugal zijn geemigreerd naar hun prachtige boerderij en daar een mooie toekomst krijgen.Gelukkig een nieuwe laptop zodat we als het nodig is dagelijks via beeld en wats app op hun belevenissen kunnen volgen. Ach wie weet als ik ben opgeknapt met het vliegtuig naar hun toe. Wel is knuffelen op afstand een beetje raar.
Mia
woensdag 3 april 2024
Text -> Textiel -> De Steen
Van Tekst naar Textiel
‘De Steen’ van Bram Vermeulen en Mijn Steen
Nou nee, niets voor mij. Lijkt me
heel lastig en vooral dat omzetten in textiel. Dus nee ik doe niet mee. Op de
vorige tentoonstelling van het Quiltersgilde was er uitleg maar ja, toch maar
niet.
Idee
Terug naar huis in de auto dacht ik
opeens aan De Steen, waarom? Dat lied van Bram Vermeulen heeft veel indruk
gemaakt en heeft mij laten zien dat ik ook van waarde ben, dat ik besta.
Soms op lastige momenten, speelt dat lied en die tekst door mijn hoofd.
Dus maar eens gaan lezen over hoe
en wat dit project zou inhouden en wat ik zou kunnen. Nieuwsgierig toch maar
aangemeld en via Zoom en ingeschreven. Vervolgens ben ik gaan puzzelen over hoe
en wat.
Ik werd gewaarschuwd toen ik aangaf
De Steen te willen gebruiken, dat ik eerst contact met de familie van Bram
Vermeulen moest zoeken of ik wel gebruik mocht maken van het lied in verband
met copyright. Al zoekende naar de rechthebbende vond ik de familie en na een
paar weken kreeg ik een lieve mail terug met dat het mocht en of ze het
resultaat en mijn motivatie te zien kregen.
Onder toeziend oog van Dibbus begint mijn reis.
Werkwijze
En daar zat ik: hoe begin je en hoe
groot wordt het. Wat wordt mijn basis en vooral hoe ga je één en ander
uitwerken.
Tekeningen, krabbels en vooral zoeken naar mijn basislap. In één
van mijn bakken vond een met sneeuw geverfde lap: hier zag ik de aarde in.
Verder
Wat doe ik ermee, wat wilde ik
eigenlijk?
De rivier maken waar het lied overgaat.
Wat doe ik met de aarde die ik zag?
Ik ben alles gaan quilten op de machine: rood op rode vlekken, wit op witte
vlekken en groen op de groene vlekken. De blauwe delen heb ik niet bewerkt, die
zorgden voor beweging.
Proberen en testen
Tja, die rivier blijft maar in mijn
hoofd stromen, hoe doe ik die en waarmee, gewoon met garens of met een toevoeging.
Hoe?
Ik kwam er niet uit. Ik ben gaan proberen om met draden een vorm van een rivier
te maken maar dat was niks.
Hoe ik bleef maar in die rivier
hangen. Och, met mijn punchmachine en wol lont, wie weet wordt dat dan wat. Met
oplosvlies eronder een leuke poging wit met grijs en lichtblauw. Het resultaat
was weer niks.
En dan vliegen de dagen voorbij en
nog steeds niet aan kunnen geven wat ik bedoelde en wilde. Het beeld van die
rivier, ik bleef maar zoeken naar een voor mij bevredigende oplossing.
Eureka!
Totdat ik voor de zoveelste keer al
rommelende in een van mijn bakken een envelop van het Quiltersgilde vond. Och,
dat ik daar niet aan gedacht had. Ik heb genoeg Tyvek maar die envelop gaf de
doorslag. Geen idee waarom. Ineens zag ik het voor me.
Op de Tyvek envelop met verf grote stukken geverfd en daar stenen van gemaakt. Deze stenen staan voor mijn bestaan zoals het in het lied terugkomt, met rood garen een vorm van een bloedlijn een stamboom gemaakt die aangeeft dat ik nooit zal worden vergeten.
Dit refrein betekent heel veel voor mij:
Ik
heb een steen verlegd in een rivier op aarde
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten
Ik leverde ’t bewijs van mijn bestaan
Omdat, door het verleggen van die eene steen
De stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan.
Mia
de Vos