ik ben er nog

 Het is al weer een tijdje geleden dat ik op mijn blog actief was, maar ik ben weer een beetje terug. Het vervelende van ouder worden zijn in mijn geval niet mijn brein, maar mijn lijf. Al jaren ben ik een Diabeet 2 zonder problemen, maar nu sloeg die ziekte toe dmv een wondje aan mijn voet wat steeds groter en ernstiger werd . vaste klant werd ik bij het WEC Wond Expertise Centrum hier in het Flevo. Diabetes lijdt zijn eigen leven dus genezing zat er niet in korte tijd in. Talloze onderzoeken waren het gevolg. Artrose onderzoeken met MRI scans lieten nog meer zien. Een belangrijke ontdekking was een wervelkanaalstenose. Lastig, pijnlijk en daardoor slechter en bijna niet kunnen lopen, afgelopen jaar was niet leuk. Maar een van de scans liet zien een verstopte ader in mijn rechterbeen. Tuurlijk kan er ook nog wel bij. Vaatchirurg wist er wel raad mee dus afgelopen vrijdag een bypass aan mijn r.been een ritssluiting van ± 50 cm van kuit naar lies bij elkaar gehouden door meer dan 80 knopen.

Na elf dagen op een 1 persoons kamer met uitzicht op de parkeerplaats lekker thuis, samen met mijn lief Jan. en mijn nieuwe laptop en de Zorggroep proberen om weer op pad te kunnen gaan. Wel jammer dat ik niet naar Brabant kan.

Wel had ik voor de opname nog het beertje kunnen maken voor Norine onze bonus kleindochter die samen met. Onze cadeautjes kinderen Eline en Daniel naar Portugal zijn geemigreerd naar hun prachtige boerderij en daar een mooie toekomst krijgen. 

Gelukkig een nieuwe laptop zodat we als het nodig is dagelijks via beeld en wats app op hun belevenissen kunnen volgen. Ach wie weet als ik ben opgeknapt met het vliegtuig naar hun toe. Wel is knuffelen op afstand een beetje raar.

Mia

Text -> Textiel -> De Steen

 

Van Tekst naar Textiel

‘De Steen’ van Bram Vermeulen en Mijn Steen

 

Nou nee, niets voor mij. Lijkt me heel lastig en vooral dat omzetten in textiel. Dus nee ik doe niet mee. Op de vorige tentoonstelling van het Quiltersgilde was er uitleg maar ja, toch maar niet.

Idee

Terug naar huis in de auto dacht ik opeens aan De Steen, waarom? Dat lied van Bram Vermeulen heeft veel indruk gemaakt en heeft mij laten zien dat ik ook van waarde ben, dat ik besta.
Soms op lastige momenten, speelt dat lied en die tekst door mijn hoofd.

Dus maar eens gaan lezen over hoe en wat dit project zou inhouden en wat ik zou kunnen. Nieuwsgierig toch maar aangemeld en via Zoom en ingeschreven. Vervolgens ben ik gaan puzzelen over hoe en wat.

Ik werd gewaarschuwd toen ik aangaf De Steen te willen gebruiken, dat ik eerst contact met de familie van Bram Vermeulen moest zoeken of ik wel gebruik mocht maken van het lied in verband met copyright. Al zoekende naar de rechthebbende vond ik de familie en na een paar weken kreeg ik een lieve mail terug met dat het mocht en of ze het resultaat en mijn motivatie te zien kregen.

Onder toeziend oog van Dibbus begint mijn reis.

 

Werkwijze

En daar zat ik: hoe begin je en hoe groot wordt het. Wat wordt mijn basis  en vooral hoe ga je één en ander uitwerken.
Tekeningen,  krabbels en vooral zoeken naar mijn basislap.  In één van mijn bakken vond een met sneeuw geverfde lap: hier zag ik de aarde in.

 

Verder

Wat doe ik ermee, wat wilde ik eigenlijk?
De rivier maken waar het lied overgaat.
Wat doe ik met de aarde die ik zag?
Ik ben alles gaan quilten op de machine: rood op rode vlekken, wit op witte vlekken en groen op de groene vlekken. De blauwe delen heb ik niet bewerkt, die zorgden voor beweging.

 

Proberen en testen

Tja, die rivier blijft maar in mijn hoofd stromen, hoe doe ik die en waarmee, gewoon met  garens of met een toevoeging. Hoe?
Ik kwam er niet uit. Ik ben gaan proberen om met draden een vorm van een rivier te maken maar dat was niks.

Hoe ik bleef maar in die rivier hangen. Och, met mijn punchmachine en wol lont, wie weet wordt dat dan wat. Met oplosvlies eronder een leuke poging wit met grijs en lichtblauw. Het resultaat was weer niks.

En dan vliegen de dagen voorbij en nog steeds niet aan kunnen geven wat ik bedoelde en wilde. Het beeld van die rivier, ik bleef maar zoeken naar een voor mij bevredigende oplossing.

 

 

Eureka!

Totdat ik voor de zoveelste keer al rommelende in een van mijn bakken een envelop van het Quiltersgilde vond. Och, dat ik daar niet aan gedacht had. Ik heb genoeg Tyvek maar die envelop gaf de doorslag. Geen idee waarom. Ineens zag ik het voor me.

Op de Tyvek envelop met verf grote stukken geverfd en daar stenen van gemaakt. Deze stenen staan voor mijn bestaan zoals het in het lied terugkomt, met rood garen een vorm van een bloedlijn een stamboom gemaakt die aangeeft dat ik nooit zal worden vergeten.

 

Dit refrein betekent heel veel voor mij:

Ik heb een steen verlegd in een rivier op aarde
Nu weet ik dat ik nooit zal zijn vergeten
Ik leverde ’t bewijs van mijn bestaan
Omdat, door het verleggen van die eene steen
De stroom nooit meer dezelfde weg zal gaan.

 

Mia de Vos

 

ATC ruil

Het is telkens weer een leuke verrassing met de ATC ruil die Mieke organiseert

Zelf heb ik gedeeltes van mijn Kawandi proefproject gebruikt aangevuld met mini's

En dan krijg je een hele leuke envelop terug gevuld met kaartjes van 

Mieke, Kitty, Dini en Ferrara en een leuke zelfgemaakte kaart

 

Waar zijn ze

Tja

 

  Dit is Dibbus, onze kater van 5 maanden, nou we weten dat hij in huis is. Doet af en toe een verstappentje (scheuren over banken en mensen) of een van der poeletje (springen op en af } en voor al de touwen van de luxaflexxen. Maar als hij op mijn schoot ligt te slapen is het zo'n lieverd.

geverfd linnen en met de Janome bewerkt

Verrassing wat er uit mijn kast kwam

 

Ja een verrassing is het zeker, ik ben al weken bezig om mijn kasten en bakken te ordenen. In de loop van heel veel jaren is er toch een soort verzamelverslaving ontstaan.

Zo kwam ik prachtige lappen tegen die ik zelf verfde met sneeuw of ijsblokjes of gewoon zoals je eigenlijk verft. 

Een aantal van die lappen ga ik gebruiken voor het project van het Quilters Gilde van Text naar Textiel, 

Van de meeste restanten van commerciële stoffen ben ik jelly Rolls aan het snijden en 5x5 cm vierkantjes en stroken van 4 cm breed, jeetje wat een heerlijk werk, niet nadenken maar gewoon drie bakken vullen en dat levert weer 2 lege bakken in mijn kasten op.

Soms heb je een speciale bak of la of kast waar je dingen in bewaard die je nog niet wilt verwerken of weggooien of versnijden. Er kwamen een heleboel dingen tevoorschijn uit een bak die altijd onderop stond. Een van die dingen is dit viltwerk, ik had die gemaakt als 1 voor en 1 achterkant voor een map waar ik gekregen kaarten in bewaarde. 

Dit was een voorkant ik heb deze gevonden voorwerp in de Stoffige Dagboeken geplaatst.

tropisch kadeautje

Van een lieverd kreeg ik deze stapel stoffen, ze zijn afkomstig van een Surinaams familie feestje van een aantal jaren geleden en bleven maar bij haar in de kast liggen. 

Och lieverd zei ik, en jij dan. Moet je het niet bewaren er zitten toch herinneringen aan. 

Nee zei ze, ik doe er niks mee en jij kan er wat mee.

Na uren puzzelen met een knoopsgaten dingetje, 

Zijn het prachtige lappen die schreeuwden om een strijkbeurtje, en dat vindt ik heerlijk om te doen puf stoom hier en een pufje stoom daar. En ik ben een heel blij mens.

Wat ik er mee ga doen, er borrelt wel iets!